Ekde unu semajno, mi gvidas mian fraton por vizito de Kazablanko. Ni multe paŝis tra la urbo. Ni vidis la malnovan urbocentron, la bastionon “Sqala”, kiu estas nun fama restoracio, la vilaon “La Turetoj” konstruitan de la franca arkitekto Marius Boyer, la preĝejon de la Sakramenta Koro apud la parko de la Araba Ligo.
Ĉi-posttagmeze ni vidis baleton en la ĉefurbo de Maroko, Rabato. La spektaklo estis en tri partoj : Nokturnoj de Chopin Sesa simfonio de Beethoven Bolero de Ravel La muziko estis interpretita de la Maroka filharmonia orkestro direktita de Dina Bensaïd. La danca kompanio Malandain venis el Biarritz, Francio. Ni ŝatis la dancon por la sesa simfonio. La kostumoj estis blankaj kaj inspiritaj de la antikveco. La dancistoj estis kiel nimfoj. Por la Bolero, mi findas, ke la dancistoj estis al la servo de la muziko. La muzika interpreto estis originala, iomete malbonsona, iomete ĵaza al la komenco de la muzikaĵo. La kresĉendo estis sukcesa. Mi spertis emociojn kaj ektremojn. La teatrejo Mohamed la kvina estas bela spektejo.
Ĉi posttagmeze, mi kuradis 12 kilometrojn tra la kampoj en la montetoj kaj ebenaĵoj de Artezo. Mi iris ĝis la milita tombejo de la Unua Mondmilito “Trigris Lane Cemetery”. Tiu ejo havis fortajn kaj violentajn alfrontiĝojn inter aprilo 1917 kaj aprilo 1918. Estas multaj tombejoj de la Unua Mondmilito en la regiono. En la tombejo, estas kajero, en kiu oni povas skribi mesaĝon. La antaŭtagon, tri personoj el Anglio venis por honori la memoron de soldato. Ili ofertis florkronon. Estis kortuŝe. La familio de tiu soldato konservas lian memoron ekde pli ol unu jarcento. Mi meditis kelkajn momentojn por memoro, paco kaj espero. En la tombejo estas 86 britaj kaj 33 kanadaj soldatoj.
Nedomeblaj silentoj revo cizelita
ascendanta konscio
proksime al la adoba templo
surgenue malkvietaj ni trinkas ĉe la fonto mutajn akvojn de niaj sekretaj rememoroj
evitmovada spirito niaj pensoj drivas
enigmaj fadenfaskoj
ni devas iri trans la rokojn kaj la sablan polvon je la voko de la gibaj lunoj en la dezerto de niaj originoj
sen magneta punkto sen fiksa stelo nedireblaj noktoj
La unua tagmanĝo post la granda fasto, ni manĝis taĝinon de cidonioj kun juglandoj kaj migdaloj, fama plado de la maroka kuirarto. Estis bongustega manĝo.
Hodiaŭ, la vetero estis tre varme. Ĉi-matene, mi marŝis en la Parko de la Araba Liga. Mi meditis sidate sur banko. Mi helpis katidon kiu estis blokita alte sur arbo. Posttagmeze, mi butikumis por aĉeti legumojn, manĝaĵojn. Poste, antaŭ la fastrompo, mi faris jogon kaj meditis en mia hamako.
Ĉi-vespere, ni rompis la faston kun mia bofamilio. Ni manĝis daktilojn, marokajn kukojn kun mielo nomatajn “Ŝbekia”, tradician supon nomatan “Harira”, sandviĉojn kun ovoj kaj pizoj, salatojn, kaj plenigitajn rulojn nomatajn “Breŭat”. Ni trinkis lakton, akvon kaj mentan teon. En Maroko, la Ramadano komenciĝis lastan mardon.
Ĉi-matene, pluvis. Post la sunleviĝo, mi kuris en la parko. Mi ŝatis vidi la belan lumon, kaj senti la odorojn de la pluvo kaj de la vegetaĵoj.
Hodiaŭ mi faris aeran jogon per hamako. Tio estas agrabla ekzercado kaj bona meditado. Mi estis tute senstreĉa. Poste mia edzino, ŝia fratino, ilia amikino kaj mi iris al la parko ĝis la sunsubiro.
Hodiaŭ estas bona tago. Ĉi-matene, mi paŝis en mia kvartalo por fari kelkajn aĉetaĵojn. Por memoro, mi fotis la detruitajn konstruaĵojn, kiuj datiĝis de la franca protekotorato en Maroko. Posttagmeze mi kuris dek kilometrojn laŭ la marbordo. La vetero kaj la pejzaĝo estis belaj.