Mi nun estas en la flughaveno de Kazablanko. Mi komencas mian vojaĝon al Francio. Mi alvenis frue al la flughaveno. Mi ne ŝatas rapidi kaj preferas atendi, legi, skribi aŭ simple fari nenion. Mi estas dankema. Mi ricevis plurajn mesaĝojn de mia familio, mia bofamilio, kaj amikoj dezirante al mi bonan vojaĝon.
Mi baldaŭ ferios. Mi povos legi plurajn francajn gazetojn dum miaj horoj de atendado kaj transportado : la Diplomatia Mondo, Alternativaj Ekonomikoj, Internacia Poŝto kun speciala versio por adoleskantoj
La dua de decembro, mi festis mian unuan jaron da lernado de Esperanto. Mi estas tre ĝoja. Mi lernas Esperanton per Duolingo kaj per mia mastodona esperanta profilo. Mi ŝatas skribi malfacilajn frazojn en mia kajero. Ĉiujn du semajnojn, mi provas skribi mallongan tekston sur mia mastodona konto.
Mi nun bezonas bonan esperantan gramatikan libron por plibonigi min. Ankaŭ, mi volas babili kun esperantistoj. Sed mi renkontas du obstaklojn. Unue, mi ne havas multe da libertempo. Due, estas tre malfacile por mi partopreni sociajn interagojn interrete kaj reale.
Hodiaŭ mi faris longan sportan promenadon de preskaŭ dek tri kilometroj. Mi marŝis al la lumturo El Hank, kaj sekve al la moskeo Hasano la Dua. La vetero estis tre bona. Mi renkontis promenantajn parojn kaj familiojn, ludantajn infanojn, naĝantajn homojn, fiŝistojn. Mi ŝatis vidi la ŝprucaĵojn de la ondoj sur la marmuro. Post la promenado, mi tagmanĝis bonegajn marokajn “batbutajn” panojn kun ovoj kaj pizoj. Mi ankaŭ trinkis sodakvon Oulmes. Tio estis tre plezuriga.
Mi ne povas dormi nun. La edzo de amikino ĵus suferis gravan cerban akcidenton. Li estas juna. Mia amikino kaj li havas du junajn gefilojn. Tio estas terura evento. Ni ne scias ĉu la kognaj kaj movaj sekvoj estos gravaj.
Hodiaŭ matene pluvis kaj mia edzino preparis kuskuson por gastino kiu venas el Francio. Tio estas la unua kuskuson kuirita en nia domo. Nun la suno brilas denove kaj ni tagmanĝos tuj baldaŭ.
Ĉi-vespere ni promenis sur la esplanado proksime de la Moskeo Hasano la Dua en Kazablanko. Semajnfine multaj homoj estas promenantaj. Estas kolportistoj, malgrandaj karuseloj, luigantoj de infanaj aŭtoj kaj skutiloj. Ĉi-vespere la vetero estis nebula, sed ne malvarma. La ondoj estis fortaj. Mi ŝatas la vesperan lumon en tiu promenejo.
Mi ne havas vortojn por esprimi miajn emociojn. Ĉio estas malhela kaj malsimpla. Mi ne scias kiel ni povas eviti la spiralo de la perforto. Mi priploras ĉiujn viktimojn.
Hodiaŭ estas bela tago. Ni vekiĝis malfrue. Ni profitis la matenon. Mi faris turkan kafon kun Mehmet Efendi kafo kiun mi aĉetis somere en la istanbula butiko. Poste ni butikumis. La vetero estis tre varma je dek tri horoj. Kiam estis malpli varme, ni iris al la parko por pikniki kun mia bofamilio. Estis agrabla. Infanoj ludis kaj kuris. Ni renkontis najbarinon kun sia filino. Ni restis en la parko ĝis la sunsubiro.
La pasantan semajnfinon, mi ĉeestis en la domo de mia bofratino kun mia edzino. Sabaton vespere, ni spektis filmojn en la itala kaj la angla. Dimanĉon, ni matenmanĝis en la teraso mentan teon, nigrajn olivojn, panojn, oranĝan sukon kaj fromaĝon. Tio estis bela sejmanfino. Lundon kaj mardon, mi faris sporton hejme en mia teraso : muskola fortigo kaj kora trejno. Le cetero de la semajno estis iomete okupata kaj laciga. Tamen estis bela semajno kun belaj momentoj.