Czcionki towarzyszą nam codziennie, choć często nie zdajemy sobie sprawy z ich istnienia i roli. Jednak każdy, kto kiedykolwiek zwrócił uwagę na szczegóły drukowanych publikacji – zwłaszcza drukowanych gazet, z pewnością natknął się na dwa główne rodzaje czcionek: szeryfowe i bezszeryfowe. W tym artykule przyjrzymy się bliżej czcionkom szeryfowym, ich cechom charakterystycznym oraz roli, jaką odgrywają w świecie typografii.
Czym są czcionki szeryfowe?
Czcionki szeryfowe, znane również jako „serify”, to rodzaj czcionek charakteryzujących się obecnością niewielkich wydłużonych elementów, zwanych „szeryfami”, które występują na końcach pionowych i poziomych linii liter. Te subtelne wydłużenia stanowią charakterystyczny element czcionek szeryfowych i nadają im elegancki, klasyczny wygląd. W odróżnieniu od czcionek bezszeryfowych, czcionki szeryfowe mają bardziej złożony i ozdobny charakter.
TIMES NEW ROMAN – KRÓLOWA CZCIONEK
Powracamy do tematyki czcionek / fontów, by tym razem przyjrzeć się najsłynniejszej czcionce, którą posiada większość komputerów – a to za sprawą systemu Windows, a mianowicie Times New Roman.
Czcionka z myślą o druku gazetowym
Został zaprojektowany na zlecenie brytyjskiej gazety „The Times” w 1931 roku przez Stanleya Morisona, doradcę artystycznego brytyjskiego oddziału firmy Monotype, zajmującej się wyposażeniem poligraficznym.
Współpracował przy tym z Victorem Lardentem, artystą zajmującym się liternictwem w dziale reklamy „The Times”. Krój ten stał się jednym z najpopularniejszych w historii i jest zainstalowany na większości komputerów osobistych.
Morison został poproszony o doradzenie w kwestii przeformułowania wyglądu gazety „The Times”. Zasugerował on zmianę kroju tekstu gazety z delikatnego kroju dziewiętnastowiecznego na bardziej solidny i wyrazisty projekt, nawiązujący do tradycji druku z XVIII wieku i wcześniejszych okresów. Był to zbieżny trend z gustami w dziedzinie druku tego okresu. Morison zaproponował jako podstawę dla projektu starszy kroj Monotype o nazwie Plantin, a Times New Roman w dużej mierze odpowiada wymiarom kroju Plantin. Główną zmianą było wzmocnienie kontrastu między kresem pismem, co dało wyraźniejszy obraz. Nowy projekt zadebiutował w gazecie „The Times” 3 października 1932 roku. Po roku projekt został udostępniony na sprzedaż komercyjną. W nazwie Times New Roman, „Roman” odnosi się do stylu regularnego lub rzymskiego (czasami nazywanego też antykwą), który był pierwszą częścią rodziny Times New Roman, jaka została zaprojektowana. Styl rzymski ma korzenie w włoskim druku z końca XV i początku XVI wieku, ale projekt Times New Roman nie ma związku z Rzymem ani Rzymianami.